Sinemada kuramsal çalışmalar 1900'lerden itibaren başlar. Bir asırdan beri süregelen bu çalışmalar, filmin sanat olarak kabul görmesinin yolunu açmıştır. Gelinen noktada ciddi bir kuramsal birikimden ve o birikimin yol açtığı pratik film külliyatından söz etmek mümkündür. Türkiye Sineması açısından ise kuramsal çalışmaların oldukça geç bir dönemde başladığı ve daha çok yerlilik evrensellik temelinde, ideolojik bir bakışla sinemanın yorumlanmasından ibaret kaldığı görülür. 90'lardan itibaren gerçek anlamıyla kuramsal çalışmaların temeli atılır. Ayşe Şasa, sinemamıza kuramsal bakışı getiren öncü isimdir.
Lübnanlı yönetmen Nadine Labaki’nin yönettiği Kefernahum filmi, Lübnan adına yarıştığı En İyi Yabancı Film Oscar’ının güçlü bir adayı. Film hikâyesi ve taşımış olduğu kodlar itibariyle Oscar beklentilerini fazlasıyla karşılayan bir yapım.
Sanatın mahiyetini ve anlamını belirleyen şey, sanatçının yöneldiği ufuktur. Hakikatin izini süren sanatçı zorlu bir sürecin sonunda, hakikat ışımalarına muhatap olup değerli bir sanat eserleri ortaya koyar. Yine sanatçı gerçeğin izini sürüp gerçekçi bir sanat eseri de var edebilir. Yahut daha çok politik olanla sınırlı bir ufka bakıp genellenmiş ve gerçeklik halini almış daha ‘donuk’ bir içerik ile eserini meydana getirebilir.
